czwartek, 25 kwietnia 2024

Newsroom

Pomysł na reformę rynku obligacji

Michał Lasota, radca prawny, Noble Securities S.A. | 16 lipca 2014
Pojawią się obligacje wieczyste, a obligacje podporządkowane będą mogły emitować także firmy (obecnie tylko banki). Sprawdź, co jeszcze się zmieni po nowelizacji ustawy o obligacjach.

Rynek nieskarbowych papierów dłużnych w Polsce rozwija się intensywnie już od kilku lat. Według raportu agencji Fitch Polska na koniec IV kwartału 2013 roku wartość papierów dłużnych wyemitowanych przez banki, przedsiębiorstwa i jednostki samorządu terytorialnego osiągnęła wartość 123 miliardów złotych (wzrost o 4,7 proc. w ciągu roku), a rynek długoterminowych obligacji przedsiębiorstw jest najdynamiczniej rozwijającym się rynkiem w Polsce od roku 2008. Jednakże obowiązująca dziś ustawa o obligacjach z 1995 roku nie odpowiada tak szybko zmieniającym się realiom, gdyż była tworzona w czasach kiedy rynek kapitałowy w Polsce dopiero powstawał i nie do końca było wiadome jak będzie ewoluował. Przepisy tej ustawy są archaiczne i funkcjonalnie niedostosowane do wzrostu podaży papierów dłużnych, co ogranicza możliwości pozyskiwania takiego finansowania. Dostrzegając to wszystko Ministerstwo Finansów opracowało projekt nowej ustawy o obligacjach. Najnowsza jego wersja – przygotowana w oparciu o założenia przyjęte w kwietniu 2013 r. -  zakłada znaczne zmiany w stosunku do istniejącego stanu prawnego, w szczególności poprzez rozszerzenie podmiotowego zakresu obowiązywania ustawy, umożliwienie emisji obligacji podporządkowanych i wieczystych, wprowadzenie instytucji zgromadzenia obligatariuszy oraz udoskonalenie zapisów niejasnych lub budzących wątpliwości w praktyce.

,

Nowi emitenci

W przygotowanym projekcie krąg podmiotów uprawnionych do emisji obligacji został poszerzony o podmioty zagraniczne, tj. osoby prawne prowadzące działalność gospodarczą, a mające siedzibę poza terytorium RP, oraz spółki celowe (SPV), tj. osoby prawne utworzone wyłącznie w celu emisji obligacji, które także mogą mieć siedzibę poza terytorium RP. Choć przyznanie ”zdolności” emitowania obligacji podmiotom typu SPV jest ukłonem w stronę rynku – na gruncie obowiązującej ustawy wątpliwości budzi kwalifikacja prowadzonej przez nie działalności gospodarczej (czy ma ona charakter zorganizowany i ciągły) – to jawi się pytanie czy nie „wylano dziecka z kąpielą” poprzez użycie sformułowania „utworzone wyłącznie w celu emisji obligacji”, co zamyka lub ogranicza SPV możliwość prowadzenia innego rodzaju działalności poza wskazanym.

Nowe obligacje

Projekt nowej ustawy wprowadza dwa nowe rodzaje obligacji: podporządkowane i wieczyste. Pierwszy rodzaj obligacji charakteryzuje się tym, iż w przypadku upadłości lub likwidacji emitenta wierzytelności z tych obligacji zostaną zaspokojone dopiero po wszystkich innych wierzytelnościach wobec emitenta. Drugi rodzaj charakteryzuje się brakiem określenia terminu wykupu oraz świadczeniem polegającym na wypłacie obligatariuszom odsetek przez czas nieograniczony.

Należy tu wskazać, iż w przypadku obligacji podporządkowanych ustawodawca wykluczył ustanowienie jakichkolwiek ich zabezpieczeń uzasadniając to tym, iż w przeciwnym wypadku podporządkowanie mogłoby dotyczyć jedynie wyodrębnionej masy upadłości, wyznaczonej przez wartość zabezpieczenia. Proponowana konstrukcja tych obligacji nie adresuje jednak kwestii dotyczącej potencjalnej możliwości różnicowania podporządkowania wierzytelności z obligacji podporządkowanych względem innego rodzaju wierzytelności emitenta – ustawodawca tego nie przewiduje. Niezależnie od powyższego wprowadzenie obligacji podporządkowanych – służących dotychczas jako instrument powiększenia funduszy uzupełniających banków – umożliwi szersze wykorzystanie dostępnego katalogu nieskrabowych papierów dłużnych przez podmioty, co do których dopuszczalne jest ogłoszenie upadłości lub otwarcie likwidacji.

Z kolei w przypadku obligacji wieczystych należy wskazać, iż utracą one swój atrybut „wieczystości” i staną się wymagalne w przypadku upadłości lub likwidacji emitenta, a także zwłoki w wypłacie świadczeń. Ponadto, emitent może przewidzieć w warunkach emisji inne przypadki postawienia obligacji wieczystych w stan wymagalności oraz zastrzec prawo do ich wykupu, jednakże nie wcześniej niż po upływie 5 lat. Wystąpienie wspomnianych okoliczności przekształcałoby te obligacje w obligacje zwykłe.

Nowa instytucja – zgromadzenie obligatariuszy

Jedną z najistotniejszych zmian zawartych w projekcie ustawy jest wprowadzenie instytucji zgromadzenia obligatariuszy. Zgromadzenie to ma stanowić reprezentację ogółu obligatariuszy danej serii obligacji lub obligacji oznaczonych jednakowym kodem ISIN, która miałaby kompetencje zmiany warunków emisji obligacji po przegłosowaniu odpowiedniej uchwały w tym zakresie. O samym powołaniu i zasadach działania zgromadzenia będzie decydował emitent w warunkach emisji, przy czym zapisy takich warunków nie będą mogły wyłączyć lub ograniczyć zapisów ustawowych (bezwzględnie stosowanych). Zmiana najważniejszych postanowień warunków – dotyczących m. in. wypłacanych świadczeń, terminu i sposobu wykupu oraz formy zabezpieczenia – określanych jako „postanowienia kwalifikowane”, będą wymagały większości ¾ głosów, a w przypadku obligacji pozostających w obrocie zorganizowanym zgody wszystkich uprawnionych obecnych na zgromadzeniu. Zgoda wszystkich uprawnionych będzie także niezbędna do obniżenia wartości nominalnej obligacji. Pozostałe kwestie wymagałyby bezwzględnej większości głosów, a wejście w życie tak uchwalanych zmian będzie każdorazowo obwarowane zgodą emitenta.

Warto tu przypomnieć, iż aktualnie mimo braku ram prawnych w zakresie funkcjonowania tej instytucji – wzorowanej na anglosaskiej konstrukcji bondholders meeting – jest ona powszechnie znana i wykorzystywana przez praktyków, co nie zmienia faktu, iż w doktrynie istnieją rozbieżne opinie co do skutków zmiany warunków emisji już po dacie emisji obligacji. W związku z tym, projektowane uregulowanie funkcji i kompetencji zgromadzenia obligatariuszy zagwarantuje pełną skuteczność modyfikowanych warunków emisji, oraz da możliwość elastycznego dostosowania parametrów finansowania do aktualnych potrzeb emitenta w trakcie „życia” obligacji.

Udoskonalenie zapisów

Projekt nowej legislacji doprecyzowuje i udoskonala także zapisy, co do których pojawiają się wątpliwości na gruncie stosowania obecnej ustawy. Wśród najważniejszych jest zdefiniowanie pojęcia warunków emisji poprzez określenie ich elementów koniecznych, oraz dopuszczenie następczego ustanowienia zabezpieczeń (dodatkowego zabezpieczenia) już po wydaniu obligacji. Takie następcze wydanie byłoby możliwe tylko w przypadku, gdy zostanie to uprzednio wskazanie w warunkach emisji. Przedmiotowe udoskonalenie byłoby bardzo pomocne w szczególności deweloperom, którzy np. pozyskują w drodze emisji obligacji finansowanie na zakup nieruchomości, nie będąc ich właścicielem w momencie wydania obligacji, a przedmiot zabezpieczenia obligacji miałaby stanowić taka nieruchomość. Ponadto, projekt ustawy przyjmuje także zasadę, iż sporządzenie i udostępnienie warunków emisji będzie konieczne niezależnie od postaci w jakiej będą emitowane obligacje (także w postaci dokumentu) oraz reguluje zagadnienie wymiany i unieważnienia dokumentu obligacji w wyniku zmiany warunków emisji. Warto odnotować także, iż w przypadku ustanowienia zabezpieczenia innego niż hipoteka czy zastaw rejestrowy, wskazano wprost możliwość powołania przez emitenta, jako dedykowanego podmiotu występującego obok istniejącego już administratora hipoteki czy zastawu.

Przygotowywany przez Ministerstwo Finansów projekt nowej ustawy wychodzi naprzeciw oczekiwaniom uczestników rynku, oraz sankcjonuje istniejącą praktykę w zakresie emisji obligacji, poprzez nadanie jej ram instytucjonalnych, co na pewno zwiększa bezpieczeństwo obrotu. Niektóre jednak zagadnienia wydają się być zbyt ściśle regulowane, np. enumeratywny katalog emitentów, co może wykluczyć nieznane polskiemu prawu konstrukcje podmiotowe lub wyłączenie z uczestnictwa w zgromadzeniu obligatariuszy podmiotów wchodzących w skład grupy kapitałowej emitenta, co może z kolei uniemożliwić zmianę warunków emisji w przypadku tzw. emisji grupowych. Podsumowując nową legislacje jako całość, należy stwierdzić, iż jest ona krokiem w dobrym kierunku. Propozycje w niej zawarte przedstawiają spójną i postępową architekturę regulacji prawnych w zakresie instrumentów dłużnych, co z pewnością – jeśli prawo zostanie uchwalone w tym brzmieniu – przyczyni się do rozwoju rynku obligacji w Polsce. 

Więcej wiadomości kategorii Prawo