Newsroom

Być może ze wstrzemięźliwością OFE należy wiązać rozkwit publicznych emisji adresowanych do inwestorów indywidualnych w ostatnich dwóch latach. Gdyby nie ubiegłoroczne inwestycje funduszy emerytalnych w papiery Europejskiego Banku Inwestycyjnego, czy naszych rodzimych banków, ich bilans zaangażowania w papiery firm w ub.r. byłby jeszcze słabszy.

Nie ze wszystkich pozycji OFE się wycofywały, co zresztą też jest określeniem na wyrost – w większości przypadków inwestycja w dane papiery kończyła się po prostu ich wykupem i brakiem udziału w nowej emisji. Nowych pozycji w portfelach funduszy jest jak na lekarstwo, warto więc w tym kontekście wymienić papiery GetBacku, które w kwocie 63 mln zł znalazły się w portfelach dwóch OFE. Chodzi o emisję publiczną z maja ub.r. – tę adresowaną w całości do inwestorów instytucjonalnych. Z maja, a więc jeszcze zanim GetBack stał się spółką notowaną na GPW. W tej sytuacji czynnikiem przemawiającym za zaangażowaniem środków przez tak konserwatywnie nastawione do papierów korporacyjnych instytucje jak OFE, mógł mieć fakt nadania GetBackowi dwóch ocen ratingowych. W piątek pochwalił się trzecią oceną – tym razem notę B+ wystawił Fitch Ratings. Przez wiele lat jednym z argumentów emitentów, którzy nie występowali o nadanie ocen ratingowych były obawy, że oceny na poziomie spekulacyjnym mogą zniechęcić inwestorów. GetBack udowadnia, że był to argument chybiony. Nie wiemy wprawdzie, czy to rzeczywiście oceny ratingowe pomogły OFE podjąć decyzję o wydaniu 63 mln zł, ale wiemy, że nawet największe firmy windykacyjne w Europie rzadko otrzymują oceny inwestycyjne, a pojedyncze i podwójne B są w tej branży standardem, co nie przeszkadza im – tak jak polskim firmom – więcej inwestować na kredyt niż odzyskiwać od dłużników.

Przy okazji – drugą z firm, które przeprowadzały emisje publiczne w przeszłości, a w których papiery OFE zwiększyły zaangażowanie w ub.r. było Ghelamco, które czeka na zatwierdzenie prospektu emisyjnego. Kupon sięgający 4,3 pkt proc. ponad WIBOR 6M miał najwyraźniej nieodparty urok, choć dotyczył papierów pięcioletnich.

Skoro o emisjach mowa – MCI.PrivateVentures FIZ wstrzelił się w terminach zapisów idealnie w okres ferii zimowych w czterech województwach w tym w Warszawie (nawiasem mówiąc obligacje MCI Capital, które są w słabszej pozycji wobec obligacji MCI.PV pod względem zaspokajania roszczeń, również trafiły w przeszłości do portfeli OFE i nadal się w nich znajdują) i zdecydował się na przedłużenie zapisów o tydzień. Być może o frekwencji decydowała rzeczywiście tak przyziemna rzecz jak ferie, ale sama spółka upatruje przyczyn we wdrożeniu regulacji MiFID II, a emisja MCI.PV była pierwszą publiczną ofertą przeprowadzoną pod nowymi regulacjami. Choć w przypadku kaskadowej oferty PCC Exol do jej uplasowania wystarczyły dwa dni. Jednak kaskada Exolu warta była 5 mln zł (emisja MCI.PV to 40 mln zł), a po drugie oferował je DM BDM, którego najbardziej wysuniętą na północ placówką jest oddział w Warszawie – ferie być może miały mniejsze znaczenie dla inwestorów na południu Polski.

Na koniec o (nie) poczynaniach Rady Polityki Pieniężnej. Mimo gołębiej retoryki, kontrakty na stopę procentową nie zareagowały na nią, a nawet nieco wzrosły po szwajcarskim wyznaniu prezesa NBP na temat tematów rozmów członków Rady podczas posiedzeń. Innymi słowy rynek ocenia, że ktoś kto kupi np. czteroletnie obligacje oparte o WIBOR 6M, zarobi na nich o 0,68 pkt bazowych więcej (rocznie) niż wynika to z bieżących notowań WIBOR, a im bardziej Adam Glapiński odkłada perspektywę podwyżek, tym pewniejsze się one wydają inwestorom.